گوهر جان

باسمه تعالی
برداشتهایی از اشعار مولانا
ابیات : ۱۶۵۸ تا ۱۶۶۱
گوهر جان
نکته‌ای کان جست ناگه از زبان
همچو تیری دان که آن جست از کمان
وا نگردد از ره آن تیر ای پسر
بند باید کرد سیلی را ز سر
چون گذشت از سر جهانی را گرفت
گر جهان ویران کند نبود شگفت

مولانا می گوید سخنی که از دهان خارج می شود ،همانند تیری است که از کمان رها می گردد و قابل برگشت نیست.حرف هم اگر بر زبان جاری شد، اثر خود را می گذارد .
مولانا می گوید تا وقتی سخنی گفته نشده قابل مهار کردن در دهان می باشد.اما همینکه از دهان خارج می سود ،همانند سیل می ماند که قابل کنترل نیست و به هر جهت می رود.همانطوریکه سیل ویرانگر است، سخنان بی مورد نیز اختلاف برانگیز و آشوب به پا می کند.
امیر المومنین علی (ع) می فرمایند مهار حرف و سخن تا زمانی که بیان و اظهار نشود در اختیار تو می باشد.هر وقت که بخواهی می توانی اظهار نمائی.اما اگر گفتی دیگر از مهار تو خارج می شود.آن سخن است که تو را به جهات گوناگون می کشاند.همانطوریکه انسان چیزهای با ارزش خود را مخفی و پنهان می کند.باید حرف و سخن خود را پشت زبان مخفی کند.در صورت صلاحدید در حد ضرورت بیان کند.

تا سخن مخفی بود، مرجان توست
گفتن بی جا ، بلای جان توست
تا توانی در بیان اندیشه کن
گر ادا شد هر سخن، خسران توست

دکتر علی رجالی
@alirejali